nie wierzyć własnym uszom

См. также в других словарях:

• nie wierzyć własnym uszom — {{/stl 13}}{{stl 7}} być bardzo zaskoczonym z powodu tego, co się usłyszało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie wierzyła własnym uszom, bała się, że wszystko okaże się złudzeniem. Własnym uszom nie wierzę! Czy to prawda? {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wierzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, wierzyćrzę, wierzyćrzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być przeświadczonym, że coś jest prawdą, faktem lub że coś stanie się faktem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wierzyć w Boga, w siły… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wierzyć — 1. Nie (chcieć) wierzyć, nie dowierzać (swoim, własnym) oczom, uszom «bardzo się czemuś dziwić, nie móc uwierzyć w to, co się widzi, słyszy»: Minęli go tak blisko, że wyciągnął rękę i dotknął zabłoconych blach wozu, jakby oczom nie wierzył. W.… …   Słownik frazeologiczny

• wierzyć — ndk VIb, wierzyćrzę, wierzyćrzysz, wierz, wierzyćył 1. «przyjmować, uznawać coś za prawdę; być przekonanym o czymś» Wierzyć w sny, zabobony. Wierzyli, że wrócę do kraju. Wierzyła, że zdarzają się ludzie bezinteresowni. Wierzyć w Boga. Wierzyć w… …   Słownik języka polskiego

• własny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, właśni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} należący do tego, o kim lub o czym mowa; pochodzący od niego, bezpośrednio go dotyczący; swój : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miał własny dom. Dbał… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ucho — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIb, lm M. uszy, D. uszu {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}biol. {{/stl 8}}{{stl 7}} narząd słuchu i równowagi u kręgowców : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapalenie ucha. Zatkać uszy. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… …   Słownik języka polskiego

• dowierzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dowierzaćam, dowierzaća, dowierzaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} ufać komuś, wierzyć w prawdziwość, szczerość kogoś (zwykle w połączeniu z przeczeniem {{/stl 7}}{{stl 8}}nie{{/stl 8}}{{stl 7}}) : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• własny — 1. Na własną prośbę; na własne żądanie a) «dobrowolnie, zgodnie z wolą zainteresowanego, na jego życzenie»: Policja podała, że na własną prośbę wypisał się ze szpitala. Rzecz 15/03/2000. b) żart. «z własnej winy»: (...) wbrew zdrowemu rozsądkowi …   Słownik frazeologiczny

• ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… …   Słownik frazeologiczny

• dowierzać — Nie dowierzać (swoim, własnym) oczom, uszom zob. wierzyć 1 …   Słownik frazeologiczny